عوامل استرس آور، روش های سازگاری و کیفیت زندگی در بیماران همودیالیز

چکیده   اهداف: سطح کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی به دنبال عوامل استرس آور تغییر می یابد. بیماران برای مقابله باعوامل استرس آور از روش­های سازگاری مختلفی استفاده می کنند و این پژوهش با هدف تعیین عوامل استرس آور، روشهای سازگاری وکیفیت زندگی در بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد.   روش ­ ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی 113 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز بیمارستان شهید بهشتی بابل در سال1390 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه عوامل استرس ( hss ) روش سازگاری جالوویس و پاوز و ایندکس کیفیت زندگی پاریلا و همکاران بود برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و تحلیلی (تی مستقل- آنالیزواریانس وپیرسون ) و نرم افزار spss17 استفاده شد.   یافته ­ ها: 4/50 درصد بیماران مذکر و محدوده سنی بیماران 18-87 سال بود. بین متغیر سن با عوامل تنش زای جسمی (050/0= p ) و بین متغیر محل سکونت با عوامل تنش زای روانی نیز ارتباط معنی دارمشاهده شد، و بین فعالیت­های مهم زندگی با متغیر وضعیت تاهل و وضعیت شغلی نیز ارتباط معنی ­دار مشاهده شد (هردو000/0= p ). بیماران در مقابله با عوامل استرس زا بیشتر از روشهای سازگاری هیجان مدار استفاده می ­ کردند و بین شیوه ­ های سازگاری هیجان مدار با عوامل استرس آور روانی و اجتماعی ارتباط مثبت و خطی وجود داشت (000/0 p= و 009/0 p= ). بین روش های سازگاری مشکل مدار با ابعاد کیفیت زندگی کلی ارتباط مثبت و خطی مشاهده شد بین شیوه­های مقابله­ای هیجان مدار با وضعیت جسمی و کیفیت زندگی کلی و فعالیتهای مهم زندگی نیز ارتباط معنی دار و معکوس وجود داشت.   نتیجه ­ گیری: با شناسایی عوامل استرس در بیماران تحت درمان باهمودیالیز می­توان از طریق ارائه خدمات پرستاری مؤثرتر و تدوین برنامه­های اساسی مانند مشاوره­های روانشناسی به منظور تقویت مکانیسم­های سازگاری مشکل مدار و ارتقا ی کیفیت زندگی گامی ارزنده برداشت.